Het hele interview met Annemarie en andere vrijwilligers is te lezen in het boekje ’40 jaar vrijwilligers voor Slachtofferhulp Nederland’, uitgebracht op de Dag van de Vrijwilliger op 7 december 2024.

Veertig jaar geleden kreeg haar moeder hulp van Slachtofferhulp, nu staat Annemarie zelf slachtoffers bij

“Het beeld dat mensen van Slachtofferhulp hebben is over de jaren heen veranderd,” stelt Annemarie van der Pol, vrijwilliger bij Slachtofferhulp Nederland. “Toen ik vier was kreeg mijn gezin een verkeersongeluk en heeft mijn moeder hulp gehad van Slachtofferhulp. Dat was veertig jaar geleden. Mijn moeder zag Slachtofferhulp als een schouder om op uit te huilen. Als ik nu naar mijn team kijk, zie ik allemaal liefdevolle, empathische mensen die slachtoffers vooral eigen regie willen teruggeven.”

Annemarie zet zich in als vrijwilliger bij de Algemene Dienstverlening van Slachtofferhulp Nederland. “Er zijn momenten die me altijd zullen bijblijven. Zo heb ik een keer een moeder begeleid van wie haar zoon vermist was. Ze hebben hem in het bos gevonden, hij had een einde aan zijn leven gemaakt. Iedere keer als we elkaar spraken, zei ze: ‘Mag ik nog een keer mijn verhaal doen?’ Elke keer luisterde ik. Later heb ik haar geadviseerd hulp te zoeken bij een psycholoog en heeft ze deelgenomen aan een lotgenotengroep. Het eerste wat ze daar zei was: ‘Slachtofferhulp heeft ervoor gezorgd dat ik er nog ben.’ Ik dacht toen: dat ben ik, door mij is ze er nog. Dat is het grootste compliment wat je kunt krijgen.”

Kennisoverdracht

Annemarie vervolgt: “Het leukste aan het werk vind ik kennis overdragen. Voorlichting geven op scholen en het inwerken van nieuwe stagiaires en medewerkers, dat vind ik echt heel leuk. Het voelt echt alsof ik bijdraag aan iets groters en dat maakt het werk heel waardevol voor mij.”